´S KRAACHENKNÖBBCHEN

Gedicht in Kasseler Mundart von Karl Sömmer (1885 - 1974), Erstveröffentlichung 1928.

Glaubd mäh, so en Kraachenknöbbchen
Hodd manchemoh sinn eichnes Köbbchen.
Drum will ich Euch emoh verzählen,
wie ein´n so´n Knobb kann quählen.

Neilich, ´s war so imme achde,
als minn Vadder Anschdald machde,
innen Kehjelclub ze gehen,
wie ´s das öfters schonn geschehn.

Plötzlich schbicht häh: "´s weiß Gewidder,
wo is dann minn Knopp schon widder?
´s is doch nit zum Saaren,
hä laach grad noch hier bimm Kraaren."

Schonn fing dr Vadder an ze fluuren:
"Kreizgemicke, wullt dä suuren!"
Glich laach alles uff dr Ähre,
um ze sähn, wo´s Knöbbchen wäre.

Schorsche suurt im Kohlenkosden.
D´s Änne froochden leise: "Hossden?"
Unse Mudder hodd geschnuddelt:
"Äss hä unnern Schrank gekuddelt?"

Wie sich Vadder wollde bicken,
um dn Schrank ´n bisschen abzericken,
do rennt hä middem Kobbe grade
an de offne Schrankschublade.

Schosche, der do driwwer lachde,
krichd ´ne Dachdel, nidd so sachde.
Dobi tritt der Vadder d´s Änne
von owen runner uff de Hänne.

Schosche brilld glich wie´n Bulle,
d´s Änne hodde Hand im Mulle,
Vadder riewede noch ´ne Weile
sich am Kobbe sinne Beile.

Grad wolld de Mudder au noch krischen,
als se ´s Knöbbchen dat erwischen:
"Vadder, Vadder, guck doch bloß mo hinne,
hä is je schonn im Knobbloch drinne!"

Aus dem Buch "D´s Kraachenknöbbchen"
Gedichte in Kasseler Mundart von Karl Sömmer